Het debuut Hymns In The Key Of 666 van dit trio uit Göteburg, Zweden verscheen in 2008 en kon op onze goedkeuring rekenen. Hun loungy versie van een resem metalklassiekers, waaraan geen gitaren te pas kwamen, klonk behoorlijk origineel. Hellsongs verbouwt de songs, zet ze naar eigen hand, maakt er melancholisch en intimistisch klinkende pareltjes van, schrikt er niet voor terug lichte wijzigingen in de teksten aan te brengen en slaagt er zelfs in om de songs soms nauwelijks herkenbaar uit te voeren. Een tweede album kon uiteraard niet uitblijven: metalklassiekers genoeg. Al hebben ze duidelijk een voorkeur voor Iron Maiden. Op het debuut stonden er twee covers, nu ook weer eentje, dit keer Heaven Can Wait. Siri Bergnehr is de nieuwe zangeres, en die past eigenlijk met haar stemtimbre nog beter bij de loungesfeer die deze band oproept. Hellsongs is ook slim genoeg om niet steeds hetzelfde trucje alsmaar opnieuw toe te passen. Ze maken van Slayers Skeletons Of Society een episch meesterwerkje, verrijken Schools Out van Alice Cooper met een batterij blazers en jagen er ondertussen nummers van Skid Row, W.A.SP., Pantera, Judas Priest, AC/DC en Guns N Roses (Welcome To The Jungle) door. Grootste nieuwigheid is de aanwezigheid van een eigen nummer, dat klinkt als een oude kraker maar het dus niet is. Hellsongs slaagt er aldus in om toch weer aangenaam te verrassen, al zijn de songs allemaal covers.