Bruce Springsteen met tattoos, of zoals The Clash had kunnen klinken wanneer The Boss achter de knoppen had gezeten. Sinds hun vorige (The 59 Sound uit 2008) gaat het steeds sneller voor dit viertal uit New Jersey. Het feit dat Springsteen zichzelf ondubbelzinnig heeft uitgeroepen tot fan heeft natuurlijk flink geholpen, maar vooral ijzersterke, geloofwaardige songs gedrenkt in een bad van energieke working class punkrock, soul, Amerikaanse rock, folk en blues hebben deze band sinds hun debuut Sink Or Swim (2007) op eigen kracht naar een hoger echelon getild. American Slang, hun derde, moet dan ook de grote doorbraak worden. Daar heeft het alle schijn van. Met een stek op megafestivals als Glastonbury, Pinkpop of Werchter is dat doorgaans namelijk louter een kwestie van tijd. Of hun carrière echt op knallen staat of niet, is eigenlijk bijzaak want American Slang is tien nummers lang een uitstekend album. Misschien (iets) meer gepolijst dan vroeger, maar op nummers als de titeltrack, Stay Lucky, The Queen Of Lower Chelsea, Orphans, The Spirit Of Jazz of We Did It When We Were Young valt echt niets af te dingen. Hype of niet, binnen afzienbare tijd wordt American Slang terecht gecatalogeerd als een Amerikaanse rockklassieker!