The Caliphs Tea Party

Gonjasufi (Sumach Ecks) is hot. Zo hot dat Warp de man op Pukkelpop voor de leeuwen wierp met een minimaal voorbereide liveset die ’s mans magistrale ‘A Sufi And A Killer’ van eerder dit jaar bijzonder veel oneer aandeed. Wie ons niet gelooft, zoekt het maar op op YouTube. Dat de koe moet gemolken worden, snappen wij ook wel, maar wat Ecks op Pukkelpop liet horen, was van een dusdanig laag niveau dat onze tenen er nu, dik twee maand later nòg krom van staan. Dat ‘A Sufi And A Killer’ een opvolger zou krijgen in deze remixplaat ‘The Caliph’s Tea Party’ mag dan ook weinig verbazen. Gelukkig gaat het bij deze remixplaat niet louter om een cash-in. De titeltrack is essentieel: een samenwerking van Broadcast & The Focus Group met Ecks. Het is een volledig nieuwe track – zeg maar een mini-suite – waarin hier en daar een stukje uit DedNd’ opduikt, maar geen nanoseconde van Ecks originele zanglijn. Wél: woestijnfluitjes, Egyptische triptrommels, kromme strijkpartijen, pastorale vogelgeluiden en een ietwat geforceerd aanvoelende lachsample. De rest van de remixes is minder radicaal, maar met het basismateriaal van ‘A Sufi And A Killer’ – Ecks’ stem, dus – moet je al een behoorlijke kluns zijn om niét met een minstens halfgeslaagde track af te komen, natuurlijk. Een paar hoogtepuntjes? Bibio’s bewerking van ‘Candylane’ barst halfweg open in een lofi-funk feestje, terwijl Bear In Heaven met subbassen een opvallend lichtvoetige versie van ‘Love Of Reign’ tevoorschijnt tovert. Oneohtrix Point Neverlaat een vlucht zeemeeuwen los over ‘She’s Gone’, en laat Gonja achtereenvolgens én tegelijkertijd als een spook, als een leeuw en als Mickey Mouse klinken. Opvallend hoe de meeste remixes het tempo behoorlijk drukken: ook wat Dem Hunger uithaalt met ‘SuzieQ’ kan rustig worden gecatalogeerd onder ‘pastoraal-elektronisch’. ‘The Caliph’s Tea Party’ is een mooie aanvulling voor wie geen genoeg kon krijgen van ‘A Sufi And A Killer’. We zouden ‘m bijna dat Pukkelpop-debâcle vergeven.