Op de keper beschouwd bevindt A Swarm Of The Sun Erik Nilsson en Jakob Berglund aangevuld met een flinke hoop gastmuzikanten zich in overbeviste atmosferische en/of filmische postrockwaters. Opener Lifeline laat daar geen enkele twijfel over bestaan: de toon is letterlijk gezet. Door de royale laag elektronica verraadt het Zweedse duo bovendien aanzienlijke overeenkomsten met pakweg God Is An Astronaut en dat plaatst A Swarm Of The Sun ietwat uit het epicentrum van het genre, maar uiteraard sijpelt de erfenis van Mogwai of Godspeed You! Black Emperor door de vele kieren. Het tegendeel zou pas verrassend zijn. Tegelijkertijd wordt er tegen metal aangeschurkt zodat ook een referentie als ISIS of Cult Of Luna onvermijdelijk wordt. Tijdens de meer beklijvende momenten zoals The Worms Are Out evoceren gitaarklank, intensiteit en sfeer in zekere mate ook het latere werk van Swans, maar postrock it is. Door niet te kiezen voor de obligate instrumentale koers zoals in de meerderheid van de nummers ontsnapt het duo ternauwernood aan het krappe keurslijf van het genre, maar in zijn totaliteit klimt het album, met uitzondering van de epische titeltrack, jammer genoeg niet boven de betere middelmaat uit.