Dave Schmidt aka Sula Bassana speelt ook deze keer weer alle instrumenten zelf. Synthesizer, sequencer, drumcomputers, gitaren en mondharp, ze kennen geen geheimen voor deze psychedelisch geïnspireerde creatieveling. Zingen doet hij niet, en in dit geval is dat opperbest want zang zou ongetwijfeld afbreuk doen aan de filmische, bij momenten naar ambient neigende, instrumentale stukken. Vijf staan er op, waarvan opener Barbarella nog het meest verwijst naar het eerdere werk van Sula Bassana. De vier andere stukken klinken vooral als een opgekuiste versie van Tangerine Dream of een trage Ozric Tentacles, gekatapulteerd naar de 21ste eeuw. Het verwondert ons dan ook geenszins dat de mastering werd gedaan door krautrocklegende Eroc en dat de opnames, in licht gewijzigde vorm weliswaar, eerder verschenen als cdr in een zeer beperkte oplage onder de naam Sulatronics. Een eerbetoon aan de Frippertronics van Robert Fripp ongetwijfeld, al is dat een beetje te veel eer voor deze plaat. Sciencefiction en een fascinatie voor het heelal vormen traditiegetrouw de invloeden voor Schmidt, al heeft hij zich hier soms toch wel heel erg laten gaan. Het resultaat is dan ook een plaat die goed wegluistert, maar weinig indrukken nalaat. De ster is nog niet ontploft, ze zweeft, denkt na, heeft er geen zin in.