Een anekdote. Voor het interview in Gonzo (circus) 97 poseerde Lieven Martens (Dolphins into the Future) na twee uur slaap met een ferme kater in het Antwerpse onderwaterparadijs Aquatopia. De fotos verdwenen daarna spoorloos, en dus hadden wij Lieven voor niets uit zijn katerslaap gebeld. Weinig slapen is blijkbaar een constante in Martens bestaan, want in de zoals steeds bij Dolphins uitgebreide handleiding bij de plaat, laat hij weten dat Ke Ala Ke Kua is afgewerkt in een zelfuitgelokte staat van lucide droom. Samples en geluidseffecten werden klaargezet, en dan was het wachten tot de Muze aan kwam kloppen. Genius, touching me noemt Martens het zelf in de dubbele A4 die bij de plaat zit. Dat experiment zorgt voor een ruwer geluid dan op het recente The Music Of Belief op Release The Bats. Veel van de gebruikte samples zijn overigens omgevingsgeluiden die Martens verzamelde bij een bezoek in januari van dit jaar aan Big Island, Hawaii. In de linernotes vertelt hij uitgebreid over een zwempartij met dolfijnen. Dat Martens het méént met zijn ambassadeurschap van de Cetacean Nation hoeft overigens niet te betekenen dat wie niét meteen voeling heeft met New Age en aanverwanten ondergetekende bijvoorbeeld heeft nog nooit met dolfijnen gezwommen niet heel erg kan genieten van de muziek die s mans fascinatie oplevert. Wijzelf notoire aanhangers van Skepp, al vergeten we consequent ons lidgeld te deponeren luisteren zonder welke spirituele bijbedoeling dan ook, en wij horen hogelijk fascinerende geluidscollages en wanen ons op plekken waarvan het bestaan nog wetenschappelijk moet aangetoond worden. Psychedelica voor de héle familie dus. Go Lieven, go!