Ondanks de intensieve tour met zijn eigen band The Besnard Lakes (zie GC#98) dook Jace Lasek dit jaar ook nog de studio in met stadsgenoten Suuns. Hij zorgde ervoor dat de band uit muzikaal broeinest Montréal alle kanten van hun muzikale geluid verkende. Van hermetische synthgedreven rock tot breed uitwaaierende shoegaze. Dat laatste horen we dan voornamelijk in het fantastische Gaze. In andere nummers horen wij dan weer om één of andere reden de invloed van hun geweldige krautrockende landgenoten Holy Fuck. Bezwerende, manische nummers als Sweet Nothing passen eerder in dat rijtje. De opsomming van genres doet misschien vermoeden dat de band nogal van de hak op de tak springt. Weinig richting heeft. Dat is echter maar een idee. Het geheel klinkt coherent en spannend. Zo spannend dat we stilaan een nieuwe verslaving hebben. Op café gooien we de laatste tijd nogal vaak op dat Suuns met Zeroes QC een geweldige plaat heeft gemaakt. We hebben al slechtere verslavingen gehad. Als debuut een album afleveren met een eigen smoel, het is niet iedere band gegeven. Een plaat dus die we nu alvast reserveren voor ons eindejaarslijstje.