Les Yeux De La Tête uit Caen, Normandië werd hier ten huize op een bijzonder leuke manier ontvangen. Van zodra FyyFF begint, hotsen de twee kleine pagadders hier in het rond. Ze hebben er namelijk een spelletje bij bedacht: de gekke kikkerdans. Een nieuw genre is misschien geboren, want ze houden het ook nog eens de hele plaat, iets meer dan een half uur, vol. En wat horen ze? Drums, bas en afwisselend alt en baritonsaxofoon op een manier zoals Zu het al jaren doet, maar dan toch net even iets anders. Er zit namelijk weinig tot geen metal in het geluid. Het trio, al actief met deze band sinds 1998, is eerder beïnvloed door Frank Zappa, Jesus Lizard John Zorn, Sabot en No Means No. Die laatste referentie gooien we er vooral door de opbouw van de songs bij. Het trekt de band meteen helemaal uit de jazzhoek, zonder, net als No Means No zelf, het genre en zijn structuren, los te laten. No Means No beweerde altijd al een vorm van jazz te spelen, en dat doen deze Fransen eveneens. Swingen en rocken tegelijk, complexe muziek toegankelijk maken en er met brio in slagen. En als het afsluitende Belgharvhal uitsterft, zijn de kinderen uitgekikkerd en gaan ze met iets anders aan de slag. De plaat die we erna hadden opgezet, beviel hen, en ook ons, maar matig.