In de jaren 1980 had de meeste popmuziek de verplichte saxofoonsolo. Tegenwoordig zijn strijkers de nieuwste trend. Zet er een orkestje bij en de muziek krijgt zogenaamd gelijk een hele nieuwe lading. De oplettende luisteraar hoort geen enkel verschil, hoogstens wat strijkend opvulsel. De klassiek getrainde muzikanten zullen er ook niet echt een uitdaging aan hebben. Gelukkig kan het ook anders. Zoals DAAU bijvoorbeeld doet, maar ook Duitser Hauschka weet het maximale te benutten uit de zogenaamde klassieke instrumenten. Volker Bertelmann (Hauschka) werd bekend door zijn geprepareerde piano’s. Op ‘Foreign Landscapes’ krijgt hij steun van het Magik*Magik Orchestra uit San Francisco. En die worden nu eens niet ingezet als opvulsel. Bertelmann heeft composities voor ze geschreven waar verschillende lagen door elkaar heenlopen, net zoals hij te werk gaat als hij alleen met piano werkt, zoals ook hier nog te horen is op ‘Mount Hood’, ‘Kouseiji’ en ‘Early In The Park’. Hauschka heeft de composities, klank en structuur zeer goed voor elkaar. ‘Foreign Landscapes’ is een bijzonder sterk en gelaagd album dat na vele luisterbeurten nog steeds veel te bieden heeft. Zo kan het dus ook met die strijkers.