Zoals het vandaag wel meer gebeurt, ontvangt de recensent een cd’tje, ook al is de muziek eigenlijk alleen op vinyl en via download te verkrijgen voor het brede(re) publiek. Bovenstaande releases zijn alleen verkrijgbaar op vinyl, in een mooie uitgave ongetwijfeld. Fai Baba (Fabian Sigmund uit Zürich) trok toen hij 22 was op een spirituele tocht naar India en nam bij terugkeer de naam Fai Baba als podiumnaam aan. Hij verkoos lange tijd om zijn liedjes solo te brengen, maar kreeg recent het gezelschap van drummer Frank Mottier (Demolition Blues) en bassist Lukas Müller. Van beide uitingen krijgen we op Love Sikk iets te horen. De titelsong en tevens afsluiter van de plaat werd opgenomen als trio en is een behoorlijk freaky, droney en heavy stuk van zeven minuten. De overige zes songs nam de man thuis op, om het geluid van een doorrookte whiskybar na te streven. Vreemd om dat dan thuis op te wekken, maar dat moet de man zelf weten. Op die zes songs doet Fai Baba alles solo, en laveert hij tussen pastorale pop (Lonesome Friend), wasbordblues (Sheges Blues) en het onvatbare van David Lynch (het magistrale Black Angel). Hij speelt zelf ook in de band Demolition Blues, en eigenlijk is dat meteen een mooi hokje voor s mans werk. Combineharvester is het duo Marlon McNeill (gitaar, bas, zang) en Kevin Shea op drums. Marlon woont al jaren in Bazel en speelde als lid of gast in een resem bands, waaronder Trencher, Papiro, Speck en Acid Mothers Temple. Zijn eerste uitstapjes als Combineharvester dateren reeds uit 1998, met de cassette Trees In A Field, waar ook de labelnaam (sinds 2001) vandaan komt. Kevin Shea is een meesterdrummer met bands als Storm & Stress, Coptic Light en Peter Evans Quartet op zijn cv. Het stuk (iets meer dan een half uur) dat we te horen krijgen, lijkt een postrocksong gespeeld door een band als Storm & Stress. Episch, opbouwend, drums die pas echt loskomen halverwege, maar overal is net dat hoekje af om wat Combineharvester maakt, te onderscheiden van het peloton. Beide releases zijn misschien niet de makkelijkste om te beluisteren, terwijl ze pas echt hun intrinsieke waarde na meerdere secure luisterbeurten prijsgeven.