De luisteraar zou kunnen denken dat de geluiden op ‘Fire And Frost Pattern’ met software zijn gecreëerd. Niet juist. Alle geluiden die Andreas Bick heeft gebruikt voor de twee composities zijn opnamen van natuurlijke fenomenen. De twee composities bestrijken twee tegengestelde fenomenen: vuur en ijs. Geruis en gerommel zijn opnames van vulkanen en geisers; gekras, getik en zware drones zjin geluiden van botsende ijsbergen, schrapend ijs over de zeebodem of water dat tussen ijs door wordt geperst. Een ruim deel van de opnamen zijn gemaakt door wetenschappelijke instituten, met een onderzoeksdoel. Hieraan heeft hij ook opnamen van natuurlijke fenomenen toegevoegd, die wel door mensenhand zijn opgeroepen. Zo zijn er opnamen van trillende lucht in glazen buizen, verhit door een gasvlam. In de compositie ‘Frost Pattern’ heeft Bick het geluid van vallende sneeuw verwerkt. Het geluid is opgenomen met een contactmicrofoon waarover alufolie is gespannen. Zowel zijn eigen opnamen als de wetenschappelijke registraties laten geluiden horen die normaal niet waarneembaar zijn – zoals bijvoorbeeld ook Jana Winderen en Chris Watson doen. Bick presenteert al die klanken niet klakkeloos, maar maakt er spannende, intrigerende composities mee. Waarbij de geluiden soms herkenbaar en herleidbaar zijn (of schijnen), maar zeker zo vaak vervreemdend, bijna kunstmatig. Dat bewegen langs de grens tussen realistisch en (schijnbaar) artificieel is mooi. Met een minimum aan verschillende klanken presenteert Bick een subtiele, fascinerende wereld van geluid.