Kijk, dat kun je natuurlijk ook nog doen: Je begint een band met leden van de indierockband Fuck, de garagepunkband Reigning Sound en producer Doug Easly, je schminkt jezelf als clowns en je maakt een plaat met liedjes die niet zouden misstaan in een matige aflevering van Sesamstraat. Waarom je dat precies zou doen, is dan weer een ander verhaal. Initiatiefnemer Harlan T. Bobo was op zijn soloplaten al nooit vies van flauwigheden á la The Moldy Peaches en heeft blijkbaar besloten om er nu eens echt helemaal voor te gaan. Maar voor wie de band het nou eigenlijk doet, wordt niet helemaal duidelijk. De muziek is zo sloom en belegen dat je je niet kan voorstellen dat de overprikkelde koters van tegenwoordig er ook maar iets mee kunnen. En zelfs voor de ouders is er nergens een leuke schunnige grap of postmoderne verwijzing in gestopt. Wellicht dat het voor de muzikanten een therapeutische terug-naar-de-wieg-ervaring was? Doe ons maar de kinderliedjes van Kimya Dawson. Oh nee, die waren ook al niet te verteren. Enfin.