Prachtig label, dat BPitch Control. Twaalf jaar is het geesteskindje van Ellen Allien inmiddels. Een omslagpunt in een mensenleven en misschien ook wel in een label. Als is het niet nodig bij BPitch Control. Het label is veelzijdig genoeg om nog twaalf jaar op deze voet voort te gaan en niets aan kwaliteit in te boeten. In zeventien nummers is de afgelopen twaalf jaar samengevat. En met de variatie van BPitch Control zit er dan voor ieder wat wils tussen. Zo wordt ondergetekende niet heel warm meer van het Berlijnse minimalgeluid zoals dat hier van Sascha Funke, Thomas Muller en Allien te horen is. Nee, dan liever de nummers met sterke zang. ‘Aiming For Destruction’ gezongen door Dillon in samenwerking met Kompakts Coma, ‘Day In Day Out’ van Jahcoozi of het grappige ‘Deutsche Werden’ van Aérea Negrot (ook te horen op de nieuwe Hercules And Love Affair) zijn de leukste uitschieters in dat segment. Ook het leuke ‘Plätscher’ van Paul Kalkbrenner verdient een speciale vermelding. En als we dan toch pluimen uitdelen dan mag het beste nummer van het album niet worden vergeten: ‘The Sky Is Black’ van Telefon Tel Aviv. Nu moet voor de transparantie worden vermeld dat de schrijver van deze recensie een heuse fanboy is van deze band en nog geregeld een traantje laat om het tragische overlijden van Charles Cooper. De band schijnt verder te gaan als soloproject van Joshua Eustis, al dateert dit nummer van de tijd dat er nog sprake was van een duo. Afijn, de tachtig minuten ‘Werkschau’ herbergen pareltjes en gaapmomenten. Ze bewijzen vooral dat BPitch Control een eigenzinnig, sterk en breed label is dat er zo nog twaalf jaar bij mag doen.