Het zou van ontzettende luiheid getuigen om Milligram Retreat weg te zetten als een exponent van de huidige minimale elektronicagolf. En al helemaal als een retroproject waarvan de echte artistieke bestaansredenen moeten worden gezocht in de jaren 1980. Dat is al net zo onzinnig als Enfant Terrible stigmatiseren als een label dat uitsluitend grossiert in minimal wave of postpunk. Op ‘Falun Gong’ laat Milligram Retreat – het Nederlandse duo Maurice Hermes en Renée van Trier – horen niet doof te zijn wat betreft die genres uit dat decennium; en die invloeden worden dan ook niet weggestoken. ‘Wife’ etaleert bijvoorbeeld dezelfde neurotische urgentie als ‘Strobelights’ van Alien Skull Paint en kan zonder veel moeite tot het kamp van de minimal wave worden gerekend. Maar dat nummer zet maar één aspect van ‘Falon Gong’ in de verf. Deze acht nummers tellende elpee is immers veel heterogener dan dat. Openen doet dit markante debuut met industrieel gekleurde noisy soundscapes, en referenties naar Throbbing Gristle kunnen in de loop van het album nog wel meer gedetecteerd worden. Drones, donkere ambient of puur elektronisch experiment in de lijn van landgenoten Doxa Sinistra passeren – niet geheel onverwacht – eveneens de revue. Die combinatie leidt overigens tot een afgetekend hoogtepunt, namelijk ‘Orlang’ waar dreinende machineklanken resulteren in een tegelijkertijd opzwepende en surrealistische atmosfeer. Ten slotte is Milligram Retreat ook niet vies van verwrongen popmuziek. Zo knipoogt ‘Planemo’ naar de indietronics van The Notwist of Morr Music bands als Lali Puna. Na het Turkse Kim Ki O is dit de tweede revelatie op rij op het immer verrassende Enfant Terrible. Zoals meestal is deze release strikt gelimiteerd en uitsluitend verkrijgbaar op vinyl.