De Noor Jono El Grande is beïnvloed door Frank Zappa, Captain Beefheart, King Crimson en Stravinsky. En dat is te horen. Hij is in staat om complexe rockcomposities te maken waar vaak meerdere gitaarsolo’s of andersoortige partijen door elkaar heen worden gespeeld, zonder dat het te vreemd klinkt en compleet onbeluisterbaar wordt. Hij maakt nu al zo’n vijftien jaar muziek; een deel daarvan is op ‘Phantom Stimulance’ te horen. Je kunt het een verzamelaar noemen, maar omdat er zoveel nog niet eerder uitgebrachte nummers opstaan en nieuwe versies van bekende nummers is dit veel meer dan een belegen ‘best of’. Op zijn site heeft Jono El Grande tot in de details uit de doeken gedaan wat de ontstaansgeschiedenis van de nummers is, hoe ze in de jaren zijn geëvolueerd en wat er allemaal op te horen is. De info had op de een of andere manier best toegevoegd mogen worden aan dit album. Het laat zien dat muziek voor Jono El Grande geen statisch gebeuren is. Nummers veranderen met de tijd, hij hevelt soms stukken over naar andere delen, experimenteert hier en daar en varieert flink. Er spreekt een hoop plezier en levendigheid uit. Niet alleen uit al die informatie, ook uit de nummers zoals ze hier te horen zijn. Soms worden nummers op dit album te vroeg afgerond, er lijkt meer mee te kunnen, maar aan de andere kant is dit natuurlijk ook maar een momentopname. Op een concert of een volgend album is alles weer anders.