Opmerkelijk toch hoe de tijd uiteindelijk alles en iedereen voorbij fietst. Lange tijd gold de in 1981 verschenen minilp ‘Stahlwerksynfonie’ als een scharniermoment van de Duitse industriële avant-garde. Terecht, maar dertig jaar later klinkt één en ander toch vooral flink gedateerd. Bovendien kijkt vandaag niemand nog verschrikt op van een frontale aanval van rudimentair gitaarlawaai, monotone bas en drums, schreeuwerige, haast verdwaalde vocalen, saxofoonuithalen die zo lijken te zijn getransplanteerd uit freejazz en furieus, repetitief getimmer op schroot. Anderzijds durft de tijd ook het geheugen aantasten waardoor doorgaans Einstürzende Neubauten en niet (ook) Die Krupps worden geciteerd wanneer het gaat over Duitse bands die begin jaren 1980 de hun te strakke punkdwangbuis over de haag gooiden en letterlijk aan de slag gingen met afval afkomstig van de hen omringende staalindustrie. Die Krupps heeft hoe dan ook zijn plek in het pantheon van de industriële beweging meer dan verdiend. ‘Stahlwerksynfonie’ is niets minder dan een klassiek album én een essentieel tijds- en scenedocument. Nadien zou de band met Front 242 en Nitzer Ebb de voorhoede vormen van de Europese Electronic Body Music golf om vervolgens met generatiegenoten als Front Line Assembly de weg van de industriële metal in te slaan. Het geluid van de twee oorspronkelijke tracks werd voor deze jubileumuitgave niet alleen opgesmukt, maar ‘Stahlwerksynfonie A’ en ‘Stahlwerksynfonie B’ krijgen hier nog een derde, nooit eerder uitgebracht track als opener aangemeten. Nog dieper speurwerk in de archieven resulteert in een extra cd met zes nummers, inclusief een embryonale versie van de latere culthit ‘Wahre Arbeit Wahrer Lohn’, opgenomen tijdens hun allereerste concert in Krefeld op 6 Juni 1981 – ook voor Die Krupps dus een D-Day!