Jay Phlitman & Kim Kang (tevoren Kim Kangaroo, in Nederlandstalig België bekend als cartoonist Kim) bestoken de wereld al twee decennia lang met in eigen beheer uitgebrachte cdrs, 7 singles en tapes. De laatste jaren was het een beetje stil geworden rond het duo. Mogelijk waren wij een beetje onoplettend, maar de laatste keer dat we iets van Phlitman & Kangaroo hoorden, was bij de rerelease in 2003 van de (imaginaire) soundtrack voor Sapori, van de beloftevolle (maar imaginaire) filmmaakster Julie Rauschenberger. Maar nu zijn Phlitman & Kang dus helemaal terug met Velvet Coma Hotel, hun eerste langspeler op vinyl. Mooi, blauw-gemarmerd vinyl, in een propere hoes van de hand van Sara Yu Zeebroek een verademing voor de recensent die het meestal moet doen met cd-rs in gefotokopieerde hoezen. Tien op tien voor de verpakking dus, maar stelt het muzikaal iets voor? Zeker, op voorwaarde dat u géén tegenstander bent van op toon gezette humor, want Velvet Coma Hotel grossiert niét in nieuwlichterij op het scherp van de snee, maar wél in lichte en lichtelijk dwarse avant-popsongs, die een zacht-vibrerende vinger op onze absurde-humor-spier leggen. Eén voorbeeldje: in Superb Surf Sound vertellen Phlitman & Kang het verhaal van een bende jonge surfgoden die ergens in de jaren 1960 zo overdreven hun best doen om The Beach Boys te zijn, dat ze er nooit in slagen om ook maar één wave te catchen, waarna ze maar een bakkerij opstarten. Om vervolgens Brian Wilson van brood te mogen voorzien. Is dit niét uw prototype van een goeie grap, dan koopt u waarchijnlijk deze Velvet Coma Hotel niét. Maar voor wie zijn avantgarde graag uit Absurdistan betrekt u heeft alles van The Residents, Bonzo Dog Doo Dah Band én I Love Sarah? is deze Velvet Coma Hotel een aanrader.