Banjo Or Freakout is eigenlijk de in Londen woonachtige Alessio Natalizia. In het middeleeuwse Italiaanse stadje waar hij opgroeide stond Bob Dylan non-stop te spelen, en toen hij een akoestische gitaar kreeg, was er helemaal geen houden meer aan. Na een post-punktrio in Turijn werd het remixwerk voor o.a. Bloc Party en Burial, en een ambientact met de naam Walls. Van alle markten thuis dus, en vooral geïnspireerd door singer-songwriters van de oude stempel, en Italiaanse avant disco en psych pop artiesten als Automat en Alan Sorrenti. Al die invloeden hoor je terug op het debuutalbum, dat in New York werd opgenomen door Nicolas Vernhes (Animal Collective, Björk). Tien knap vormgegeven sfeerschetsen boordevol verlangen, met behoorlijk psychedelische uitloopjes, ondersteund door relaxte, nauwkeurig geplaatste beats, en vergeven van fraai en simpel, zowel elektrisch als akoestisch gitaarwerk. Liedjes kun je de lang uitgesponnen impressies nauwelijks noemen, daarvoor zit er te weinig houvast aan met melodie en/of refreintjes, maar als sfeersongs staan ze allemaal als een huis. Minpuntje is de stem van Natalizia, die weinig opvallend is en nogal uitdrukkingsloos.