Bill Frisell is een gelauwerd gitarist en van vele markten thuis. Zo maakte hij muziek voor Buster Keatonfilms, arrangementen voor een ensemble met hoorns, composities voor Gary Larson cartoons en speelt hij zowel jazz, blues, country als avant-gardistische muziek. Met de in Europa niet zo heel bekende, als rocker begonnen Braziliaan Vinicius Cantuária onderzoekt hij op ‘Lágrimas Mexicanas’ bossa nova en Braziliaanse jazz. Cantuária verhuisde midden jaren 1990 naar New York, waar hij al snel een belangrijke rol speelde binnen de jazzscene. Beide muzikanten werkten al vaker met elkaar samen en waren regelmatig te horen op producties van elkaar, maar tot een duo-album was het nog niet gekomen. Op dit album overheersen de lome, sensuele ritmes van de bossa nova, met daaroverheen warme, tedere akkoorden, solos en experimentele gitaargeluiden uit de blues. Cantuária daartussen de bruggetjes met zijn melancholieke, altijd kalme, nogal inwisselbare zang. De subtiele percussie die daarnaast door de zanger wordt verzorgd, is rijk aan mooie details en voorziet het geheel van een lichte, swingende toets. Het draagt er ook aan bij dat het album niet helemaal door melancholie verzwolgen wordt, maar een hartveroverend luisteravontuur is geworden.