Een schaap dat op zijn wolk een das aan het breien is, en toch speelt Gutbucket geen geitenwollensokkenmuziek. Wat de band, een kwartet, wel doet is al een dozijn jaar de New Yorkse scene domineren met hun eigenzinnige artrock. Progrock en freejazz gaan voortdurend hand in hand, alles netjes gecomponeerd door de vier leden, die voor het eerst, en dit is hun vijfde album, alle vier een gelijke portie inbreng hebben in het tot stand komen van deze plaat en de songs die er op staan. Denk vooral niet dat dit een eenvoudig plaatje is om zomaar eens op te zetten. De vier dringen zich op, maken het ons moeilijk. Doen eigenlijk ingewikkeld omdat ze dat leuk vinden. Gelukkig doen ze het allemaal op een punky manier, de art en de fart zijn net niet te dominant om mateloos te irriteren. En de vier houden uiteraard van variatie: klassiek, klezmer, avant-garde, mathrock, freakrock, en uiteraard een ferme scheut hedendaagse jazz, al dan niet free. Net als zijn voorgangers is Flock dan ook een eclectische plaat die liefhebbers van King Crimson en Van Der Graaf Generator wel zal kunnen bekoren. Al is de progrock van Gutbucket wel geflipter dan wat die twee grootheden produceren. Als je als luisteraar opener Fuck You And Your Hipster Tie overleeft, kan je ook Trystn Shout aan, of Said The Trapeze To Gravity (Why Are You So Old). Gutbucket is als Frank Zappa met een saxofoon in zijn reet, die het nog graag heeft ook.