Wagon Christ begint zijn nieuwe album met wahwah op de acid. Het zo lastig te omschrijven, maar o zo bekende geluid, vaak gebruikt door Luke Vibert, μ-Ziq en AFX. Glissando 909, Roland reverb acid, u kent de teneur. ‘Zou Vibert op het verleden teruggrijpen?’, is de vraag bij het horen van ‘Mr. Mukatsuku’, dat eerste nummer. Zijn laatste album als Wagon Christ dateert alweer van 2004 immers. Maar nee, Vibert houdt zijn speelveld gewoon breed op ‘Toomorrow’. Hij begint met dat acidloopje, maar schakelt al snel over op een leuke sample om op ‘Cunkothy’ diep in een moordende beat te duiken. Dit is Wagon Christ op zijn best, met briljante instrumentale hiphop afgewisseld met verkenningstochten naar de grenzen van hiphop en elektronica. Op een nummer als ‘Wake Up’ komt het allemaal samen. Een prachtige snaredrum, acidloopjes en een leuke fluitsample. ‘Toomorrow’ zit vol energie. ‘Manalyze This!’ moet een dansvloer in vuur en vlam kunnen zetten. Vibert is inmiddels 38, maar presenteert zich hier als een jonge hond. Hij speelt met geluiden, stijlen en samples. De Brit is gelukkig ervaren genoeg om de balans in het oog te houden, hiphop wordt afgewisseld met elektronica, lichte nummers volgen na zware nummers. Het maakt van ‘Toomorrow’ een bijzonder prettig luisteralbum en markeert wat ons betreft de glorieuze terugkeer van Wagon Christ in de voorhoede van het muziekfront.