Naar het schijnt is Carlo de Rosa een veelgevraagde bassist in de New Yorkse jazz-scene. Maar hij schrijft ook zijn eigen materiaal, voor een eigen groep en eindelijk is daarvan een cd verschenen. Met Brain Dance moet de faam van zijn formatie Cross-Fade zich toch snel voorbij de grenzen van NY gaan uitstrekken! De Rosa heeft compagnons gevonden die eveneens gezien worden als belangrijke jongelingen in de scene: saxofonist Mark Shim, drummer Justin Brown en pianist Vijay Iyer, vorig jaar uitgeroepen tot musician of the year door de Amerikaanse Jazz Journalist Association. Het viertal speelt moderne postbop met wat aardige scheuten elektrische jazz(rock) en funk. Bij tijden doet het geluid denken aan de M-Base-jazz van Steve Coleman. De composities zijn hoekig en tegelijkertijd swingend, met ruime mogelijkheden voor individuele invullingen, waar zeker Shim met zijn vlotte saxgeluid in korte, puntige frasen goed gebruik van maakt. Dat kan hij in de eerste twee nummers van Brain Dance al laten horen: up-tempo composities waar hij zich met schijnbaar groot gemak doorheen speelt, overigens net als de anderen. Bij alle vier wordt het spel over het algemeen gekenmerkt door korte, snelle loopjes. Ook wanneer Iyer de piano verruilt voor een Fender Rhodes hoor je geen doorzingende noten, maar speelt hij strak en precies. Treden Shim en De Rosa op als de frontmannen van de cd, de andere twee laten zich niet uitvlakken. Brown is een fantastische ritmedrummer, die elk nummer voorziet van een helder klinkende en energieke basis. In Headbangers Bawl verzorgt hij samen met Iyer een woest vrij intermezzo, dat er mag wezen. Ondanks de grote bewegingsvrijheid binnen de composities en het hoekige, veeleer lyrische spel, is Brain Dance geen moeilijke plaat. Bij een concert zou het na de funky afsluiter Route 17 duidelijk zijn: we want more!