Dead Flesh Fashion, het klinkt niet Duits, maar de band is het wel. Uit Noordrijn-Westfalen komt het kwintet en het zal daar niet echt aangenaam toeven zijn als we afgaan op de agressieve hardcore die op Thorns valt te horen. De band heeft een stap vooruit gezet sinds voorganger Anchors. Daarop klonk Dead Flesh Fashion nogal eens te gezocht complex, te chaotisch en te gek. Op zich was daar uiteraard niets mis mee, maar de luisteraar durfde zich nogal eens van windrichting te vergissen, het noorden te verliezen. Het kwintet heeft er duidelijk van geleerd, of ze zijn iets rustiger en bezadigder geworden. Het kan allemaal. Feit is dat Thorns nog steeds heel heftig klinkt, maar toch iets meer uitgebalanceerd oogt. Er werd meer aandacht besteed aan een duidelijker structuur, aan melodie en er staan zelfs een paar tragere songs op, waarin wat gas wordt teruggenomen en de luisteraar een adempauze wordt gegund. De band gaat ook breder dan louter hardcore, en is niet vies van een portie sludge en mathcore, wat Thorns tot een zeer aangename luisterervaring maakt. Flies zet meteen de toon met een overdaad aan gitaren en Patrick die een heel heftige schreeuwstem in huis heeft. Halfweg neemt Dead Flesh fashion wat snelheid terug in !!! om dan even later met het titelnummer de rust aan gort te meppen. Onbekend is onbemind, maar deze gaan we nog geregeld opzetten tijdens onze treinreizen. Horen we het eindeloze getelefoneer van vele medereizigers tenminste niet.