Het hoesje geeft het al aan, net als de groepsnaam: dit is duistere, donkere muziek. Het ensemble werd in 2000 opgericht door Jason Köhnen (aka Bong-Ra, ooit ook bassist bij Celestial Season) en Gideon Kiers (Telcosystems) om soundtracks te verzorgen bij stille films van bijvoorbeeld F.W.Murnau en Fritz Lang. Daarvoor componeerden ze nieuwe muziek, een eigenwijze en experimentele vorm van donkere jazz. Debuteren deden ze in 2004 en sindsdien zijn er een vijftal mensen toegetreden tot het ensemble: trombonist Hilary Jeffery en celliste Nina Hitz om het debuut mee vorm te geven, later ook gitarist Eelco Bosman en de uit Parijs afkomstige zangeres Charlotte Cegarra toe. Laatst toegetreden lid is violiste Sadie Anderson, wat het ensemble tot een septet maakt en zo heel wat mogelijkheden biedt om het muzikale palet te verbreden. Uitgangspunt is het creëren van sfeer, liefst van het donkere type. En deze keer spitst het ensemble zich toe op trappen, waar die naartoe kunnen leiden of net niet. In tegenstelling tot de vorige platen ligt de klemtoon minder op de beats en meer op de variatie. Filmisch zijn de acht stukken nog steeds, maar anders dan voorheen. De songs doen wat denken aan de muziek bij film noir en de meer avant-gardistische films uit de jaren 1960. Soms wanen we ons in een doorrookt cabaret, dan weer in een donkere gokhal waar geweld nooit veraf is. Kiers en Köhnen trekken het laken minder naar zich toe, laten meer ruimte aan de leden van de band en schuiven een beetje op richting jazz en weg van de pure filmmuziek. Om de vele details te horen, beluister je deze wel best met de koptelefoon.