Vincent Kenis, de producer van de ‘Congotronics’-serie, blijft ruwe diamanten ontdekken in de Congolese muziekbrousse. We zakken af naar Katanga in Zuid-Oostelijk Congo, een heftig bevochten mijnstreek rijk aan mineralen en edelmetalen. Karindula is de lokale muziekstijl waarbij het draait om een reuzenbanjo gemaakt van een olievat, geitenhuid, vier snaren en een lege zak poedermelk. Geen instrument voor een pygmee dus. Dit is een verzamelplaat en artiesten als Bena Ngoma, BBK, Bana Lupemba en Bana Simba zijn bij iedereen nog onbekend. Elke band lijkt sterk op elkaar qua geluid en de strummende reuzenbanjo speelt altijd de hoofdrol. Drums en ander tikkend slagwerk vormen de achterban, terwijl meerstemmige zang in overlappende fases de opzwepende sfeer opbouwen. Het doet vooral denken aan het geluid van de Kasai Allstars, maar hier is alles puur akoestisch en zonder focus op rituele ritmes. Alles is live en ter plekke opgenomen tijdens een driedaags festival en dat komt de sfeer alleen maar ten goede. Je hoort het publiek echt volop genieten tijdens de lange songs (van een kwartier tot zelfs een half uur) en luidruchtiger (kreten, lachbuien, …) worden bij de climaxen. Zo ontstijgt de muziek de gebruikelijke studio-opstelling. In ‘Banani Batawina Bena Ngoma’ van Bena Ngoma volgen meerdere hoogtepunten elkaar op in een tijdloze sferische lus. ‘Kiyongo’ van Bana Lupemba is wat ons betreft de topper met lage strummende tonen, snelle ritmes, harmonieuze samenzang en een gestage opbouw, met aan het einde een groep kinderen die teksten scanderen op het ritme van de Karindula. Prachtige moderne ethnografie uit Congo, niet te missen voor wie niet zonder Afrikaanse tonen kan en ‘Congotronics’ op een altaar heeft staan.