Rene Hell, een van de vele pseudoniemen van Jeffrey Witscher, zag pas het licht in 2009, maar dat heeft hem er niet van weerhouden een hele hoop cassettes uit te brengen, een handvol singles en, vorig jaar, een eerste album op het immer interessante Type Records. In tegenstelling tot wat we van dat label gewend zijn, stond ‘Porcelain Opera’ vol geknor en gebliep van oude analoge synthesizers. Destijds schreven we de meeste nummers meanderen voort zonder dat ze ergens heen gaan, maar terwijl het instrumentarium gelijk is gebleven, zit ‘The Terminal Symphony’ veel beter in elkaar. De nummers zijn gevarieerd en mooi uitgewerkt, en hangen niet alleen maar aan elkaar van arpeggio’s (er is zelfs een heuse liedje!). Niet dat we niet de ruimte in worden geschoten, want als geheel beschrijft de plaat een boog van het geluid van Elektronische Musik Aus Köln en Kraftwerk, naar volkomen spaced out kosmische muziek in de traditie van Klaus Schulze. Ergens daartussen komen een paar nummers langs vol pulserende synths à la Emeralds en Tangerine Dream ten tijde van ‘Ricochet’, en zelfs een knik naar Monoton. Gelet op de titels van de nummers (zoals ‘Baroque Ensemble Coda’) en het album heeft Witscher aspiraties van klassiek formaat; dat maakt hij niet waar, maar de ambitie heeft zeker geleid tot een mooi album. Kopers van het vinyl krijgen er een extra cd bij met nog elf nummers, veelal afkomstig van de voornoemde cassettes.