In 1999 stonden Marc Hellner en Joel Kriske aan de wieg van het multimediaal collectief Pulseprogramming, dat debuteerde met een gelijknamige release. Op het enkele jaren later uitgebrachte Tulsa For One second (2003) stonden de neuzen van de heren nog duidelijk richting de toekomst met futuristische laptopmuziek, maar daarna raakten ze elkaar kwijt en verliet Joel Kriske de band. Op deze derde release Charade Is Gold duikt er een nieuw gezicht op bij de vocalen in de persoon van Chanel Pease, en blijkt tevens de elektronische software ingeruild te zijn voor analoge drummachines uit de jaren 1980. Het resultaat is een plaat vol luchtige georkestreerde synthpop, dat vooral wordt gekenmerkt door een analoge gruizigheid en een aangename mengeling van vocalen. Vooral door het contrast met de diepe stem van Marc Hellner voelen de vocalen van Chanel Pease aan als het zachte lentebriesje dat de eerste zonnestralen van het jaar begeleidt. De hoogtepunten op het album zijn het van heerlijk hijgerige vocalen voorzien You Mean By Magic, de eerste single First They Fire en albumafsluiter See What They Live een nummer dat als een oude trein op gang komt, langs je heen raast en uiteindelijk steeds ijler klinkend in de verte verdwijnt. Toch is het jammer dat het bij elk nummer slechts bij een aangenaam briesje blijft: het blijft te zorgeloos en te kalm om de haartjes in je nek echt overeind te krijgen.