Aan het begin van deze eeuw bracht Esmerine twee onopvallende maar mooie platen uit een mix van folk met moderne kamermuziek. Oprichters Beckie Foon en Bruce Cawdron maken al een tijdje deel uit van de Constellation-familie, via hun bijdragen voor A Silver Mt Zion en Godspeed you Black Emperor!, maar het is pas met deze derde plaat dat ze ook met Esmerine onderdak vinden bij het Canadese cultlabel. Zes jaar zit er overigens tussen La Lechuza en voorganger Aurora, en in de tussentijd is er wel wat veranderd. Esmerine is nu een (vast) kwartet, en trok voor deze nieuwe release nog wat extra volk aan: Colin Stetson is hoornblazer van dienst, en Patrick Watson, die het gros van het opnamewerk deed, leent zijn stem uit. Dit alles levert een rijker klankenpalet op, gevarieerdere nummers, en meer dynamiek. Gastzanger Watson gaat uiteraard met de meeste aandacht lopen, maar het zou de plaat oneer aandoen om ze enkel op de drie gezongen tracks af te rekenen. Muzikaal is La Lechuza het sterkste werk tot nu toe, het meest toegankelijke wellicht ook, en dat ondanks de beperkingen: klassieke dragende instrumenten als gitaar of piano komen er niet aan te pas. Esmerine levert hier een opvallend homogeen werkstuk af met elementen uit modern klassiek (Rachels is een evidente referentie), Tortoise-achtige belletjespostrock en singer-songwriter.