Helheim, in de Noorse mythologie ook wel Helgard genaamd, is de onderwereld waar de dochter van de god Loki, Hel, resideert. Voor een stel vikingmetalheads dat sinds 1992 actief is, een goed gekozen naam uiteraard. Het onderwerp van de songs is bovendien ook nog eens de Noorse mythologie. Voor hun zevende plaat, hun eerste sinds 1999 (Blog Og Ild) waarbij alleen het Noors wordt gehanteerd, haalde de band nog eens alles uit de kast. Met als gevolg dat de plaat nog grootser en epischer klinkt dan alle voorgaande werkstukken. De nieuwe gitarist Noralf Reichborn krijgt ruim plek om enkele grootse solos neer te zetten, en de hoorn die geregeld opduikt, accentueert de strijd die wordt gevoerd. Gelukkig is Helheim nooit een band geweest die met veel drank doorzopen vikingmetal vol slappe humor maakt. Integendeel, deze mannen zijn ernstig bezig met hun geschiedenis en schrijven zowaar songs die samen een concept vormen. Er zijn bovendien gastbijdragen van Hoest (Taake) en Gunnar Emmerhoff (Emmerhoff & The Melancholy Babies) die wat variatie in de zang brengen. En dat mag wel, want hier en daar zakt het tempo een beetje, en verslapt tegelijk onze aandacht. De magistrale opener, en dan vooral door de machtige intro ervan, Viten og mot (sindighet) beklijft en er staan er zo toch zeker een vijftal op deze plaat. Helemaal geslaagd vinden we deze plaat niet, maar we vinden bands als Enslaved en Solefald, die ietwat in dezelfde hoek opereren, ook steeds half goed en half wat minder.