Tides From Nebula is toe aan zijn tweede album sinds zijn oprichting in 2008. Leuk. En ze komen uit Polen. Leuk. Ze maken postrock. Leuk. Tja, er zijn zoveel bands die postrock maken, en een heel deel daarvan klinkt best lekker maar weet zich nauwelijks te onderscheiden van de hordes gelijkaardig klinkende bands. Let wel, dit zijn Polen, vier van hen dan nog. En ze hebben een onverwachte keuze gemaakt door Zbigniew Preisner als producer van de opvolger van Aura uit 2009 te kiezen. Preisner had een intense periode met de Poolse cineast Krzysztof Kieslowski en maakte daarna ook nog een hele resem filmsoundtracks. Preisner mag het tegenwoordig dan wel wat kalmer aan doen, hij werd geboren in 1955, het siert de man dat hij te strikken was om dit, uiteraard instrumentale, album onder handen te nemen. De muziek is namelijk een stuk heftiger en robuuster dan we van de man gewend zijn, al is de melancholie die Earthshine uitstraalt, zeker wel aan hem besteed. De band trok zich dan ook terug in de bergen, om te midden van de natuur hun muziek vorm te geven. En dat is zeker gelukt. De bij momenten heel rustige stukken worden geregeld door stevige brokken lawaai gespietst, als een onverwachte jachtpartij in de wilde natuur waarbij gegarandeerd slachtoffers vallen. Louter een piano bijvoorbeeld, frivool, speels, rustgevend, en dan een machtige bas die alle lieflijkheid opruimt, boosheid en agressie toelaat. Vernieuwend? Niet echt. Mooi? Zeker, en ook leuk. Zeer leuk.