Bedroom Community, het IJslandse label gerund door producer Valgeir Sigurðsson met artiesten als Nico Muhly, Ben Frost en Sam Amidon, is zo’n label waarvan je iedere release wel zo’n beetje blind kunt aanschaffen. Want welke kant de plaat ook opgaat – folk, modern klassiek, noise – iedere release is voorzien van een onmiddellijk herkenbaar geluid. Vaak geproduceerd door Sigurðsson zelf, maar ook als dat niet zo is, hoor je duidelijke sporen van zijn stijl: een smaakvol, subtiel geluid vol details, met een hoog fysiek en organisch gehalte. Je hoort de handen glijden over de snaren; je voelt bijna de adem van de zanger op je gezicht. ‘En Garde’ van Puzzle Muteson, de nieuwste aanwinst op het label, toont de grootsheid van dit geluid nog maar weer eens aan. Maar nu niet doordat het zo’n goeie plaat is, maar juist omdat het een beetje een middenmoter is. Muteson is een Britse singer/songwriter, die met fingerpicking gitaarspel en een wat naar James Blunt neigende stem kleine liedjes zingt, met meestal maar een handvol akkoorden en simpele, vrij directe teksten. Aardige liedjes, zeer zeker, maar niets dat echt boven de grijze middenmaat uit zou steken als ze niet zo goddelijk waren gearrangeerd. Nico Muhly, de man die voor vrijwel alle Bedroom Community-platen orkestraties schreef, vult met verve de vele ruimtes die Muteson openlaat in zijn liedjes. Een speelse celestine, gefragmenteerde brokken piano, strijkers die een verrukkelijke melodie tegen de maat in spelen; Muhly’s arrangementen zijn altijd onverwacht en tillen het eindresultaat steevast naar een niveau waar het daarvoor niet had durven te komen. En dat alles weer perfect gemixt door Sigurðsson. Kortom: wederom een klein meesterwerkje, maar lullig genoeg niet dankzij de hoofdartiest, maar dankzij zijn begeleiders. Je kan het slechter treffen in het leven.