In nauwelijks drie jaar tijd heeft The Fresh and Onlys drie volledige albums en een goed dozijn aan 7inches en eps afgeleverd. Allen te plaatsen onder de noemer lofi en garagerock, vooral tappend in de muzikale erfenis van San Francisco een halve eeuw geleden. Ashbury Haight revisited. Zo ook de recentste ep van dit kwartet uit de hippiehoofdstad. Ditmaal laat de band wel een ander gezicht zien. Lofi is duidelijk overboord gezet terwijl tegelijk in de historie van de psychedelische pop is gedoken. Nuggets in de productiejas van de jaren 2010, met een likje indiepop uit de eindjaren 1980. Zo zou titeltrack Secret Walls zomaar uit de koker van Pixies kunnen zijn gerold, als Frank Black het ooit had bedacht om de jaren 1960 te imiteren. En hoewel imiteren wellicht een te groot woord is, originaliteit is dat zeker. Te veel bands duiken momenteel in dit stukje geschiedenis, zij het elk met hun eigen draaien. The Fresh and Onlys zijn de zoveelste. Weliswaar niet met slechte nummers, maar de vermoeidheid slaat hier wel een beetje toe.