Drum-n-bass als leidend genre lijkt een zoete droom van lang geleden. De helden van toen zijn de dubsteppers van nu. Wanneer heeft u voor het laatst iemand gehoord die kan wedijveren met het geluid van Photek of Source Direct? Vast een tijd geleden, en anders zult u net zoals ons nostalgisch hebben verzucht wat er toch met het genre is gebeurd. Overproductie: het lot wat vele elektronische stromingen is ondergaan. Nu de dubstep volwassen is en naar elk denkbaar genre om zich heen grijpt, lijkt het werk van de Nederlander Jeroen Snik een goede poging dubstep en drum-n-bass tot elkander te voegen, want de een is tenslotte schatplichtig aan de ander. Het resulteert in stuivertje wisselen tussen traditionele drum-n-bass, een breakbeat rond de 170bpm met sferische elementen, en dito traditionele Engelse dubstep, voornamelijk dansvloergericht. Tussendoor sijpelt nog wat 2step met vocals van DRS. Icicle levert zeker geen slecht werk, maar opvallen doet Under The Ice nauwelijks. Daarvoor leunt zijn geluid te veel op een genre waarin de vooruitgang al lang geleden is gestopt. Vooruitgang is niet noodzakelijk een argument om een plaat te doen slagen, maar in dit geval ontbreekt diepte en authenticiteit.