Rod Modell is weer eens op retraite geweest in een ander land. In 2007 raakte hij nog in Tokio verzeilt en legde hij zijn indrukken vast op het album Incense & Black Light. Na het fantastische The Coldest Season volgde Liumin, een verdere uiteenzetting van zijn dubtechno volledig ontleend aan Basic Channel en consorten. Hash-Bar Loops is nu het laatste logboek van Modell, het resultaat van een verblijf van onbekende duur in Amsterdam. De dampen van versgerolde Afghaan uit het beste rookhol van de stad fantaseren we erbij wanneer de hartslag op ‘Hash-bar Loops’ de korrelige soundscapes dicteert. Hoe inspirerend de afbraak van de rosse buurt, een ingeslapen nachtleven, verstikkende regelgeving en cultuurrecessie ook mogen zijn, Rod Modell vond heil in geestverruimende middelen en bleef trouw aan zijn geluid van repeterende soundscapetechno met gedetailleerd minimalisme. In tegenstelling tot zijn werk met Steve Hitchell als Echospace heeft Hash-Bar Loops nauwelijks tempowisselingen en kabbelt het geluid met een akelige perfectie voort. En toch wil de hash niet helemaal lekker smaken. Een gevoel van latente eentonigheid blijft aan het geheel kleven, net zoals het déjà vu-gevoel dat stiekem in zijn oeuvre is geslopen. Hoezeer we het werk van Deepchord ook waarderen, we zijn gewend geraakt aan dit geluid en hopen zo nu en dan op een nieuwe vorm van verrijking. En Rod, hoe prettig het ook was om aan het infuus van hash en cannibas te hangen, Nieuwe Kirk is speltechnisch vast niet de bedoeling geweest.