Alessandro Mereu is slechts 23 jaar en gekluisterd aan een rolstoel. Toch slaagt hij erin na zijn jeugdig dieet op Pokerflat-releases de dansvloer in vuur en vlam te zetten. Tot voor kort deed hij dat voor Contexterrior en CMYK. Omdat ijzer gesmeed moet worden wanneer het warm is, dumpte hij zijn contracten en richtte zijn eigen label, Amam, op. Met ‘Tripolarity’ debuteert Alessio als albumvolproppende lome house- en technoproducer. Tracks als het op broken beat gestileerde ‘First Pole’, het knetterende ‘Second Pole’ en het duistere ‘Distraught’ zijn de vreemde eenden die Alessio als soundscapeliefhebber in het spotlicht plaatsen, maar die ook haaks op het beatslagveld staan. Dat slagveld wordt ingeleid met het nimmer stoppende ‘Only You Know What I Really Am’. Deze veel te lang aanhoudende in een vervelende loop verpakte housetrack is een oneindig stuk dj-opvulmateriaal die al gauw ‘Tripolarity’ de kop indrukt. Het is vooral het technogetinte en lichtjes met percussie opzwepende ‘Purity’ die de plaat in gang trapt en je meeneemt naar Alessio’s wonderlijke danswereld van warme houseklanken, ambient electronics en de reguliere viervierde beat. Het is net die diversiteit die van ‘Tripolarity’ geen doordeweekse zomerse houseplaat maakt. Zo is ‘French Connection’ redelijk sinister, ‘Hypochondriac’ swingt lekker retro en ‘Survived Boy’ is heerlijk melodieus. Alessio moet wel oppassen dat hij zijn publiek niet verveeld met zijn vaak te lang uitgesponnen tracks. Af en toe treedt verzadiging op. Op het juiste moment de stopknop indrukken had van ‘Tripolarity’ een fijn debuut gemaakt. Nu drijft het onder de bergen potentieel en ben jij diegene die de stopknop moet indrukken. Hoedanook, ‘Tripolarity’ is meer dan één luisterbeurt waard.