Gisteren voerden we nog de recensie van de nieuwe Low in (zie verderop), vandaag moeten we het alweer zeggen: ouder worden in de muziekindustrie valt nog lang niet mee. Weinigen weten dat zo goed als Damon & Naomi. Het duo moet nu alweer zo’n jaar of twintig genoegen nemen met een veel te klein publiek en een eindeloze trits aan luie journalisten, die zich van hun taak gekweten achten met het noemen van hun legendarische vorige band Galaxie 500 en een conclusie dat het sindsdien met Damon & Naomi nooit meer werd wat het ooit was. Is dat helemaal onterecht, dan? Ja en nee. De acht platen die het duo sinds 1992 gemaakt heeft, eisen niemands aandacht op. Ze nestelen zich slechts onnadrukkelijk in hun eigen hoekje, waardoor het soms moeilijk is er de verdiensten van te ontdekken. Zo ook weer deze ‘False Beats And True Hearts’. De plaat telt negen stemmige, rokerig jazzy ballades, waarin Damon en Naomi met hun ingehouden stemmen met veel lucht zingen over de tijd die voorbij gaat. Liedjes die tijd vragen én belonen, prachtig voor wie het oude Low, Iron & Wine en Beach House een warm hart toedraagt of voor wie de derde van Velvet Underground een heiligdom is. Wie wat kritischer is, moet toch erkennen dat het gevaar van valse sentimenten voortdurend op de loer ligt, maar een melancholisch pareltje als ‘Helsinki’ breekt dan weer met gemak door die valsheid heen. Damon & Naomi verrassen je als het moment daar is, maar vervliegen als het dat niet is. Geven troost aan wie het nodig heeft, maar zijn volstrekt onzichtbaar voor wie daar geen oren naar heeft. Wij raden slechts aan: koester hen, als het u belieft.