Overdag werkt Imaad Wasif bij de live-opstelling van Yeah Yeah Yeahs en The New Folk Implosion, maar als hij naar huis gaat, is hij weer gewoon een goeie gitarist, die nu en dan wel eens een plaatje uitbrengt onder eigen naam. The Voidist staat vol zoete, naar de jaren 1970 geurende riffrock – Black Mountain is de meest hedendaagse referentie die we kunnen verzinnen met de riffs zit het dus wel goed. Het probleem zit m bij de productie, die net iets te proper is om ons hier wilde lofzangen te ontlokken. Degelijk blijft een lelijk woord, tenzij het om ladders of fietsen gaat. Los van de gladde productie (ergens op het internet duikt de referentie aan Jeff Buckley op de nagel op de kop: Buckleys Everybody Here Wants You wordt niet voor niets wereldwijd op festivals gebruikt om de PA loepzuiver af te stellen) hadden wij van een zelfverklaard psychedelisch artiest met een voorliefde voor obscure Oosterse instrumenten een beetje meer gekte in de arrangementen verwacht dan een beetje versterkerruis. In wezen goeie songs als Redeemer en Widow Wing lijden aan bloedarmoede doordat ze iets teveel op de playlists van de internationale Radio 1s en Studio Brussels mikken meer dan waarschijnlijk vergeefs (wij horen het graag van de radioluisteraars onder de Gonzo (circus)-lezers mocht Imaad Wasif massief airplay krijgen). Het goeie deel van The Voidist spaart Wasif op voor de tweede helft van. Return To You gaat nog het meest in de richting die we Imaad Wasif graag zouden zien uitgaan: half-akoestische Led Zep met gekke stem-effectjes. En Another (met Dale Crover van Melvins op drums). En afsluiter Razorlike klinkt verdomme alsof de geest van Flying Horseman door Led Zeppelin waait. Op het nippertje, dus.