I arrived in town / with an electric toothbrush / pressed against my clitoris. Aldus opent een van de meest curieuze albums die we dit jaar al hoorden. De Noorse zangeres Jenny Hval, voorheen actief als Rockettothesky, maakte van haar debuutplaat onder eigen naam Viscera een soort dichtbundel op muziek, over (vrouwelijke) lichamelijkheid en sensualiteit. De teksten vormen het leidende element van de plaat. Het wemelt er van de lichaamsdelen en organen in diverse staten van opwinding en uitbundigheid. Hvals brede arsenaal aan stemmetjes en noten voegt zich naar het expressionistische beeld dat ze oproepen wil, evenals de veelal meanderende muziek. Durf kan Hval dus zeker niet ontzegd worden, met een dergelijk onderwerp begeeft ze zich op glad ijs. Maar om dan ook nog eens iedere muzikale structuur af te wijzen, is helemaal gevaarlijk. En jammer genoeg lukt het haar niet om niet overeind te blijven. De pretentieuze air van haar voordracht nekt op zichzelf al dubieuze tekstregels als And in the night my hair slowly melts to piss / slowy, lock by lock, / a golden shower. Hoe moet een mens zoiets nog serieus nemen? Dit gezegd zijnde, blijven we vooral zitten met een soort knagende vrees dat we het helemaal niet begrepen hebben. Misschien is het wel een genderkwestie? Hoe dan ook: een riskant plaatje.