Ryan Lott is een klassiek geschoolde jonge dertiger die, al veel langer dan dat hij plaatjes maakt, thuis is in de wereld van de kunsten. Zo exposeerde hij met eigen multimediaal werk in het Guggenheim in New York en componeert hij sinds jaren muziek voor theater. Tel daar een opleiding in piano en impro-ervaringen in een funk/hiphopact bij op, en je weet dat je met een breed gevormd artiest te maken hebt. De kiem voor We Are Rising werd gelegd toen de Amerikaanse radio-omroep NPR hem uitnodigde om, from scratch, een plaat releaseklaar te maken in één maand tijd. Dat die missie slaagde, is verrassend, gezien Lott vier jaar deed over de productie van debuutplaat At War With Walls and Mazes. In alles hoor je dat hij lak heeft aan de strakke wetten van de pop en het vertellen van vastomlijnde verhalen. Hiphop met een klassieke touch in een experimenteel jasje: zo zou je We Are Rising kunnen omschrijven. Met vaagweg invloeden van Thom Yorke, Sufjan Stevens, Massive Attack en Portishead. Daarbij is theatraliteit zeker een voornaam ingrediënt. Typerend is Lotts wat krakende, op de rand van vibrato laverende stemgeluid, nu eens begeleid door de soms uitwaaierende stemmen van gastvocalisten als Katie Chastain en Peter Silberman, dan weer gestut door dik aangezette ritmes (Rebuild). Het vaak theatraal aandoende van Lotts werk hoeft zoals gezegd niet te verbazen, gezien s mans recentere werk voor onder meer de Welshe National Dance Company en het Atlanta Ballet. Zijn voorliefde voor artpop op de scherpe snede tussen electro en experiment werd trouwens ook duidelijk gesmaakt bij co-productioneel werk voor Faux Fix. Doomy en geïmproviseerd als het klinkt, is We Are Rising zeker niet het makkelijkst in het gehoor lopende werk dat je deze dagen in de releaselijsten terugvindt.