Ongeveer twee jaar geleden recenseerden we hier We Are All One, In The Sun: A Tribute To Robbie Basho. Die verzamelaar werd samengesteld door niemand minder dan de Amerikaanse meestergitaarmaker Buck Curran. Samen met zijn echtgenote Shanti vormt Buck ook het duo Arborea. Arborea staat voor snaarstrelingen met hemelse stemmen. Het duo wordt regelmatig bijgestaan door Helena Espvall op cello. Zij weet met haar cellopartijen, bijvoorbeeld bij een nummer als Spain, het geluid richting neo-klassiek te trekken. Het merendeel van de stukken straalt een sacrale folksfeer uit. Het ene moment zalvend, dan weer meditatief en als er snaarinstrumenten als de banjo worden ingezet, zoals bij de Tim Buckley cover Phantasmagoria in Two, kom je ergens tussen Americana en country uit. De zang van Shanti graast veelvuldig de hogere regionen van de stem af. Dat schept doorgaans een mystieke sfeer. Behalve bij het nummer Song For Obol, waar haar vocalen vervallen in dat typisch Amerikaanse fluistergepiep. Doordat vrijwel alle nummers ingetogen, dromerig en intiem blijven, ligt landerigheid steeds op de loer. Zeker bij nummers als Black Is The Colour en Wolves, omdat deze niet compact worden gehouden en eindeloos doorgalmen. Prettig is de traditionele voetnoot A Little Time. Dat helpt je te ontwaken uit de hogere sferen en brengt je terug naar het aardse bestaan.