De afgelopen drie decennia heeft Nick Cave in verschillende incarnaties zijn erfgoed opgebouwd. Ruime dertig jaar aan gruizige vuigheid en donkere melancholie die ook zijn neerslag heeft gehad in Schotland. Jacob Yates And The Pearly Gate Lock Pickers en Shes Hit zijn beiden ontsproten uit deze bron van vunzige veiligheid, maar geven daar ook allebei hun geheel eigen draaien aan. Zo gooien Jacob Yates en zijn inbrekers naast Grinderman ook Tom Waits, Calexico, een setje atonale crooners en rockabilly in de blender. Resultaat is een gezond aantal dronkemansballades, slepend en tergend, en donkere drinkliederen. Ondanks de voortdurende herinnering aan Nick Cave, voornamelijk dankzij de stem van Jacob Lovatt, heeft dit debuut weldegelijk een eigen gezicht. Rauwe, lelijke en pure rock-n-roll zoals al er eigenlijk te weinig wordt gemaakt, sinds Shane McGowan zijn voortanden aan de fles verloor. Maar daar lijkt Re:peater, het label waar Jacob Yates And The Pearly Gate Lock Pickers op zitten een einde aan te willen maken. Want ook het debuut van Shes Hit wordt vanuit deze basis de wereld ingeslingerd. Genoemd naar een nummer van The Birthday Party is hier de link met Nick Cave misschien nog wel evidenter. Zeker als we ons blindstaren op het openingsnummer ‘Pleasure’ dat zo uit de koker van Cave had kunnen rollen. Maar daar deze Schotten op afrekenen zou ze werkelijk te kort doen. Shes Hit gooit het namelijk al snel over een andere boeg, wanneer in ‘Lustless’, ‘Re:peater’ en ‘Miriam Hollow’ de shoegaze gitaren uit de kast worden getrokken. Inventiever dan de landgenoot Sons And Daughters (die ook een rol spelen op deze plaat) refereert Shes Hit hier aan The Jesus And Mary Chain en My Bloody Valentine, maar nog steeds met als basis de rauwe en slepende rock-n-roll. Daarmee neemt Shes Hit op Pleasure ondanks de naam verder afstand van Nick Cave dan Jacob Yates doet, en is daarmee ook de meest verrassende van de twee platen. Wat dan weer weinig af doet aan Luck van de eerste.