De Australische singer-songwriter Holly Throsby (1978) heeft met ‘Team’ een weloverwogen, rustiek ingekleurd en bloedmooi album afgeleverd, waarbij haar stem, akoestische gitaar en cello de overhand hebben. Het instrumentarium is rijker geschakeerd dan alleen dat, maar buiten dit drietal ontzettend subtiel ingevuld. Er zijn vage noties van een piano, viool, contrabas en percussie, maar dan grotendeels van alle voorgrond ontdaan. De gitaar van Holly houdt van repetitieve loopjes, waarover haar met het ritme meewiegende zang vervolgens de nodige accenten neerzet. Een fijnzinnig ritmisch spel, om zo maar te zeggen. Voor de slepende, haast verstilde schoonheid worden invloeden uit folk, country, blues en pop gebruikt, en door producer en arrangeur Tony Dupé zachtjes in een gelaagde context geplant. Een producer die trouwens ook op bijna alle vier eerdere platen van Holly een belangrijke rol speelt, en een juiste invulling weet te geven aan de muzikale creativiteit van Holly. De liedjes over vriendschap, vrijheid, verlies en toch ook nog een beetje over dieren (ze werkt voor de dierenbescherming Voiceless) zijn behoorlijk melancholisch getoonzet, maar overal sijpelt hoop en vertrouwen in door.