Repas Froid brengt een aantal geluidsopnamen samen, die Ghédalia Tazartès maakte in de late jaren 1970 en vroege jaren 1980. De Frans-Turkse muzikant houdt zich al zon dertig jaar op compromisloze wijze bezig met het verzamelen en onderling confronteren van field recordings, ritmes, instrumentale muziek, etnische zang en wat al niet meer. Ook Repas Froids bestaat uit collages van opnamen met verschillende herkomst. De stukken zijn heel verschillend, maar sluiten probleemloos op elkaar aan. Het eerste deel is een verrassende collage van muziek, stemmen en vermoedelijk opnamen van televisieprogrammas. Tazartès heeft deze opnamen ritmisch gemonteerd, in loops en lagen opgebouwd en gecombineerd met elektronische klanken. Dat is bijzonder knap gedaan: de montage maakt de diverse opnamen zelfs swingend. Daarbij worden verschillende sferen gecreëerd, die afwisselend terugkomen. De collage-compositie eindigt met vreemde polyfone zang. Het volgende deel van Repas Froid bestaat alleen maar uit dergelijke, in onze westerse en moderne oren vreemd klinkende, zangstijlen. Ook hier is er dus sprake van een collage, waarbij echter de fragmenten niet over en door elkaar worden geplaatst, maar louter na elkaar. Het stuk begint waarmee de eerste compositie eindigt: polyfone zang van mannen in een moeilijk te plaatsen taal, begeleid door al even moeilijk te duiden percussie (akoestisch? Vervormd?). Daarna volgen vrouwenstemmen met een meer klassiek en gewijd klinkende zang, als een soort madrigalen, een raspend klinkende mannenstem die wordt begeleid door wederom verrassend klinkende percussie, en keelzang die wordt begeleid door een strijkinstrument. Nooit klinkt het gezocht, Tazartès weet het telkens als vanzelfsprekend te brengen. De collages op Repas Froids, verschenen als cd en als lp in beperkte oplage, kan je waarschijnlijk telkens opnieuw beluisteren, en met veel genoegen.