Een vrek met een houten been, zijn vrouw die in een winkel voor auto-onderdelen werkt, hun tienerhuwelijk, het leven in het trailerpark en een snelheidsfreak die verliefd op haar wordt. De basisingrediënten voor een goede novelle of in dit geval een muzikale roman. Op het tiende album van Richmond Fontaine combineert novellist/singer-songwriter Willy Vlautin zijn schrijverschap met de liedjessmid in zich. In zeventien muzikale hoofdstukken ontvouwt zich de romance tussen de ongelukkige dame en de racerat en hun uiteindelijke gezamenlijke ontsnapping. Een mooi verhaal over het beknelling, hoop en bevrijding, maar een conceptplaat is natuurlijk niets zonder de muzikale invulling. Om dit verhaal kleur te geven, neemt Richmond Fontaine in zekere mate afstand van de cowpunk en de alternatieve country. Natuurlijk blijven die een belangrijk onderdeel in de receptuur, maar in de inleiding op The High Country lijkt de band meer op Slint of The Enablers dan op Drive-by Truckers. Een band die overigens later op de plaat wel in je hoofd opkomt, net als The Decemberists. Vlautin en kameraden zetten per nummer de sfeer van het hoofdstuk neer. Angst, verliefdheid, onzekerheid en vertrek krijgen allen hun eigen aanpak die werkelijk varieert van complete kaalslag zoals bij Slint tot grootse bombast incluis strijkers. Ondanks die enorme variatie is The High Country wel een duidelijk en sterk geheel, waarin verhaal en muziek elkaar ondersteunen. Een compleet verhaal, over escapisme, dat de sfeer van Kerouac weet te pakken. Misschien wel het beste wat Richmond Fontaine in de afgelopen zeventien jaar heeft afgeleverd.