Altijd leuk verrast te worden door een flink pakket uitgaven van een label dat we zelf nog niet in het vizier hadden. Suggestion manifesteert zich als uitgever van muziek die ronddrijft in een zee vol dark ambient en harsh noise. Zo toont de catalogus werk van onder meer Dissecting Table, Origami Galaktika, Aidan Baker en Delphium. De uitgaven die binnen het Verato Project verschijnen zijn zeer gelimiteerd en voorzien van exclusief kunstzinnige verpakkingen. Een eerste schifting onzerzijds zorgt voor een stapel noise en een viertal ambient cds. De naam Jan Kees Helms (zie Gonzo #94) doet ons als eerste grijpen naar StringStrang One. Gedurende de jaren 1980 en 1990 was Helms actief als klankregisseur. Tussentijds verlegde hij zijn volledige aandacht naar de kunstfotografie. Sinds enkele jaren begeeft Helms zich opnieuw op het beeldende geluidspad. Tussen de grote hoeveelheden ambient die mijn cd-wisselaar doorstaat, is StringStrang One een uitschieter. En dan is dit nog maar #1. De Roemeense droner Vanum en het Spaanse Tzsene doen het op hun split-cd anders. Dreigend aanzwellende strijkpartijen in reverse doen mij bij Vanum rondtollen in een draaikolk waar ik dan weer in- en dan weer uitgetrokken word. Hypnotiserend of, bij volledige helderheid van geest, strontvervelend. Veel dreigender en op sommige momenten zelfs godsgruwelijk spannend is het stuk M87 van Nebula VII. Hier gaan suggestie en ontregeling met elkaar aan de haal. Dat heeft vooral te maken met de combinatie van veldopnamen en klankbewerkingsprogrammas. De werkwijze van Nebula VII is vergelijkbaar met die van Jan Kees Helms. Alleen in M87 is de zuigkracht van het borrelende en grommende klanktapijt mateloos fascinerend. 38:49 minuten per dag M87 inhaleren, doet de geestkracht wederkeren. En daarna overstappen op Emaciation van Emerge, want het Verato Project herbergt een grote verscheidenheid aan ambientieuze klanktherapieën.