Fine Extensions laat Charlotte Hug en Fred Lonberg-Holm in overtuigende vorm horen. De cd betreft een concertregistratie uit Zürich van een ruime vijftig minuten, verdeeld in drie improvisaties. Part 1 begint met een woest en nauwelijks te plaatsen gepiep. Ah wacht… het zijn strijkers! Langzaam worden de altviool van Charlotte en de cello van Fred herkenbaarder, maar dat gaat echt niet zo blijven. Hug en Lonberg-Holm halen een rijk assortiment aan klanken uit hun instrumenten, uiteenlopend van lange gestreken tonen, korte, wrijvende en krassende geluiden, en percussief getik dat soms nog het meest wegheeft van een morsesignaal. Ze lijken steeds ieder hun koers te varen, maar feit is dat de twee perfect samenspelen. Ze luisteren naar elkaar, reageren op elkaars spel en het spel van de een vult dat van de ander aan. Soms in contrasten – als de een hoog en snel speelt, speelt de ander lange, lage tonen; terwijl de een iets als een melodietje speelt, brengt de ander piepende en springende geluiden voort. Soms reageren ze op elkaar door een idee te veranderen en een nieuwe richting in te sturen. De improvisaties van het duo vallen geen moment stil: ze bewegen, vervormen, versnellen. In het tweede en derde deel zet Hug daarbij ook haar stem in als instrument. Een energieke en uitdagende cd, die alles wat je al op viool en cello hebt gehoord tot bekende koek maakt.