Mille Plateaux beleeft haar zoveelste wedergeboorte met het vijfde deel van de ooit invloedrijke ‘Clicks & Cuts’-serie. De eerste drie delen wezen de weg naar een experimentele vorm van techno die de luisteraar wist te fascineren met extreme aandacht voor het detail en een weidse, abstracte schoonheid. Behalve met een goed oor was labelbaas Achim Szepanski ook gewapend met een heus manifest. Clicks are the introduction into the minimalism of the 21st century schreef hij eind jaren 1990. En de tracklistings van de eerste ‘Clicks & Cuts’ lezen dan ook als een who’s who van glitch, minimal en elektronica: Alva Noto, SND, Pole, Pan Sonic, Vladislav Delay, Taylor Deupree, Tim Hecker, om maar een paar namen te noemen. Maar Szepanski is niet langer bij het label betrokken, en deze nieuwe eeuw is al een decennium oud. “Tijd voor een nieuw idioom,” moeten de verse eigenaren bedacht hebben, getuige de ondertitel van deel vijf. Maar een herkenbare naam en een abstracte hoesafbeelding zijn niet genoeg om de verwachtingen die de geschiedenis met zich mee brengt te bevredigen. Stilistisch klopt het allemaal wel glitches versus flarden melodie, nerveuze ritmes van minimale cuts maar daarmee klinkt het meteen ook achterhaald, formularisch en veelal hol. Een paar artiesten laten het verleden succesvol achter zich (en de overdaad aan clicks en glitches achterwege), zoals Kabutogani en Klive, die het elektronische experiment een stap verder de abstractie in duwen. Slikken is het echter bij de afsluiter van Rimacona: een zoet elektronica-liedje dat zo onder een Aziatische romantische tv-film kan. En niet, helaas, onder een docu over futuristische technologie en vormen.