Belgacomdebieltje noemen we een van onze buren. Hij werkt, nou ja, werken, bij Belgacom, een Belgische telefoonmaatschappij die nog overleeft uit vroegere monopolietijden. Hij staat meer met zijn bedrijfswagen voor zijn eigen deur dan dat hij ooit een klant helpt, maar slaagt er wel in om tijdens de diensturen zijn tuin te onderhouden. Uiteraard met de radio op volle sterkte, zodat hij die kan horen tot op het einde van zijn tuin, zo een twintig meter verder, of gewoon, als hij ergens anders op café zit. Het is een kwestie van overlast bezorgen omdat zijn ontbrekende hersencellen dat leuk vinden. Het is onder deze omstandigheden dat we Äppelträdet van het Zweedse Skraeckoedlan over ons eigen terras jaagden, om de onzin van de telefoonradio niet meer te horen. Hij zal er geen bal van hebben gesnapt, van die Zweedse muziek. Een onuitspreekbare groepsnaam, songs gezongen in het Zweeds bovenop een schep stoner die zo uit de jaren 1970 afkomstig zou kunnen zijn. Oubollig wellicht, maar toch slaagt de band er in, door zijn eigenzinnigheid, de plaat lekker vet en gaaf te laten klinken. De verschrikkelijke hagedis, zoals de bandnaam in het Nederlands zou klinken, gooit er een portie sludge tegenaan, waardoor de band een stuk overtuigender en zwaarder gaat klinken dan zomaar een retroband. Psychedelica en verslavende riffs, moddervet gespeeld en exotisch, eigenlijk hoeft dat niet meer te zijn om onze buren een koekje van eigen deeg te geven. Cd klaar, buren weer stil, wij tevreden. Eindelijk weer stilte en ondanks een buur toch een goede cd, op een hoog volume dan nog, gehoord.