Het label Bureau B gaat gezwind verder met het heruitbrengen van lang vergeten pareltjes van Hans-Joachim Roedelius. Hoe meer we van die platen horen, hoe intrigerender we s mans werk en evolutie vinden. De oorspronkelijke releases waren meestal op behoorlijk obscure labels, waardoor deze heruitgaven natuurlijk heel welkom zijn, want die originelen zijn toch al jaren onvindbaar. Elke heruitgave is voorzien van een paar bonusnummers, die heel nauw aansluiten bij de oorspronkelijke plaat of er indertijd door plaatsgebrek (vinyl) gewoon niet op konden en nu weer met hun broeders worden verenigd. Elke uitgave gaat ook vergezeld van uitgebreide liner notes, geschreven door krautrockkenner en muzikant Asmus Tietchens. Wasser Im Wind is, we hadden het kunnen denken, een slecht voorbeeld van deze politiek: geen bonusnummers deze keer. Het is het tiende solo-album van Roedelius, en vreemd genoeg het album uit zijn solocarrière die het dichtste aanleunt bij zijn werk als Cluster met Dieter Moebius. De meanderende keyboards zijn ruimschoots aanwezig, de drummachine is even prominent als de kosmische sfeer, en toch klinkt zeker de eerste helft van de plaat ei zo na als een maffe vorm van spacerock. Door toevoeging van de saxofoon van Alexander Czjzek, die heel wat inbreng heeft op deze plaat, onderscheidt de plaat zich van het echte Clusterwerk, en we horen al duidelijk de verschuiving die Roedelius maakt richting de grand piano. Kosmisch experiment, wat dub, een buitenaardse sfeer en vooral de inventiviteit van Roedelius zelf op zijn instrumenten, maakt van deze plaat één van de beste die hij solo maakte. Plays Piano is geen heruitgave. Roedelius wachtte al sinds 1985 om deze plaat uit te brengen, en vond nu eindelijk het label dat bij hem past. Het is de registratie van een concert op 28 juli 1985 in het Bloomsbury Theatre in Londen, een concert waar hem een Steinway van excellente kwaliteit ter beschikking stond. Hij kon zijn lol niet op en liet zich volledig gaan. Hij zat net in een overgangsperiode, nadat hij in 1983 een Bösendorfer had aangeschaft. Zijn interesse voor pianomuziek werd alsmaar groter en hij vond dit concert een uitgelezen kans om het publiek kennis te laten maken met deze wending in zijn muzikale carrière. Het is duidelijk te horen dat Roedelius helemaal opgaat in zijn relatief simpele deuntjes, eenentwintig verstilde stukjes schoonheid. Het publiek is deskundig uit de mix gehaald om de luisterervaring thuis des te interessanter te houden.