In de Oratorienhof te Leuven zijn einde 2009 opnamen gemaakt van een tournee van Sureau en het duo Gianni Mimmo & Enzo Rocco. Wat beide gezelschappen gemeen hebben is de improvisatie. Een letterlijk belangrijke stem binnen Sureau heeft Jean-Michel van Schouwburg. Op deze cd drukt de stemkunstenaar zelfs de bas van Jean Demey en percussie van Kris Vanderstraeten enigszins naar de achtergrond. Helaas, want voor de aandachtige luisteraar is het toch een genot te horen hoe stem en instrumenten kunnen samenspannen in sfeer- en tempowisselingen. Demey kan zelfs flink swingen op zijn bas. Mooi als dan de stem even klinkt als een gestopte trompet. Maar (letterlijk) opzij stappen voor andermans solo, zoals in jazz en improvisatie vrij gangbaar is, lijkt Van Schouwburg nooit lang vol te houden. Teveel Van Schouwburg leidt tot enige vermoeidheid die hoe knap zijn kunsten ook zijn wellicht wordt opgeroepen door het steeds weer eendere klankenarsenaal van deze stemkunstenaar. Wat hem paradoxaal genoeg ook een eigen herkenbare sound geeft. De tweede helft van deze live-cd is ingevuld door sopraansaxofonist Gianni Mimmo en gitarist Enzo Rocco met vier uistekende improvisaties. Ze bouwen werkelijke dialogen op, waarbij ze elkaar soms parafraseren, soms aanvullen en bijvallen. Ze spreken over hetzelfde, in andere bewoordingen. Meer dan confrontatie en uitdaging is er bij het duo sprake van verstandhouding en plagerijtjes. De uitkomst is heel evenwichtig, bij Mimmo en Rocco, maar feitelijk ook bij de cd als geheel.